خانواده ی شهید با دامداری و کشاورزی امرار معاش می کردند . محمود پس از تولد در دامان مادری مومن و با تقوا دوران کودکی را سپری کرد و راهی مدرسه شد . پس از پایان دوره ی ابتدایی فقر مالی مجال ادامه ی تحصیل در بردسکن را از او گرفت و همراه پدر به تلاش و زحمت کشی مشغول شد . پس از مدتی او را به مشهد فرستادند تا حرفه ای بیاموزد . با علاقه ی زیاد در یک مغازه ی صافکاری اتومبیل به شاگردی پرداخت و در مدتی کوتاه استادکاری ماهر گردید . پس از آن نیز کار تعمیر ماشین های بنزینی را آموخت و با چند تن از دوستانش به کاسبی در مشهد مشغول شد . ایام پیروزی انقلاب و سقوط طاغوت را در مشهد نظاره گر بود و خود در صفوف راهپیمایان علیه رژیم ستم شاهی شعار داد . پس از انقلاب به بردسکن آمد و در کنار پاسگاه یک مغازه ای شراکتی باز کرد و با حسن خلق و انصاف و دقتی که در کارش داشت مشتریان زیادی را جواب می داد .با شروع جنگ ماندن در خانه را خلاف غیرت شمرد و بدون اجازه اعزام شد . وقتی به منطقه رسید طی چند نامه مراتب معذرت خواهی و رضایت طلبی خود را از والدین به آنها اظهار کرد و آنان نیز از وجود چنین فرزندی به خودشان بالیدند . با هنری که داشت مسیولین منطقه جنگی او را به کار تعمیر خودروهای خسارت دیده از جنگ گماشتند . محمود چهار بار اعزام شد و در روزهای آخر جنگ منافقین متجاوز از خاک عراق به میهن اسلامی ، با لباس و خودرو ایرانی به محل استقرار محمود می آیند و آنان مزدوران را با رزمندگان ایرانی اشتباه می گیرند . پس از خوردن غذا محمود و دوستانش را به رگبار می بندند و در آخرین روزهای دفاع به کاروان شهدا ملحق می شود و پس از تشییع در زادگاهش در جوار شهدا آرام می گیرد .